Diagnostyka anemometryczna polega na pomiarze prędkości oraz kierunku przepływu powietrza. Metoda pozwala zbadać skuteczność nawiewów i wyciągów, a także określić sposób cyrkulacji powietrza w pomieszczeniu i wyrazić ją w wartościach liczbowych.
Anemometryczna metoda pomiarowa nie musi dotyczyć samej zawartości wody w murach budynku, jednak sposób wentylacji pomieszczeń czy wilgotność powietrza w pomieszczeniu mogą okazać się kluczowe przy doborze, a następnie przeprowadzeniu np. metody osuszania murów. Niektóre bowiem rozwiązania wymagają dobrej wentylacji i szybkiej wymiany powietrza w pomieszczeniu, dla innych z kolei ważna jest szczelność pomieszczenia. Określenie warunków panujących w diagnozowanym wnętrzu może już na starcie eliminować niektóre metody lub bardzo ułatwić wybór najskuteczniejszej z nich.
Do pomiarów wykorzystuje się anemometry, przenośne mierniki o niedużych wymiarach wyglądem przypominające wiatraczek, lub termoanemometry, wyposażone w teleskopową sondę prędkości i temperatury. Istnieją również urządzenia uniwersalne, pozwalające na podłączenie różnych sond pomiarowych, np. termoanemometrycznych, skrzydełkowych, sond wilgotności, termopary, tlenku węgla, dwutlenku węgla czy różnicy ciśnień i ciśnienia barometrycznego.
Ostatnie realizacje
Baza wiedzy
