Iniekcja ciśnieniowa

Wiele budynków nie posiada prawidłowej hydroizolacji lub też izolacja ta została uszkodzona. Odtwarzanie skutecznej hydroizolacji poziomej lub pionowej metodami tradycyjnymi wymagałoby często odkopywania fundamentów i odsłaniania ścian budynków. Takie działania, stanowiące duży wysiłek logistyczny i finansowy, czasem są niezbędne i nie da się ich uniknąć, ale istnieje technologia pozwalająca naprawić, odtworzyć lub stworzyć od nowa izolację przeciwwilgociową bez tak poważnych przedsięwzięć. Dzięki metodzie iniekcji ciśnieniowej można uniknąć kosztownego i uciążliwego odkopywania fundamentów, gdyż cały proces przeprowadza się od środka budynku.

Metoda iniekcji ciśnieniowej polega na wywierceniu układu niedużych otworów, zamontowaniu w nich tzw. pakerów (iniektorów) i wtłoczeniu przez nie pod ciśnieniem specjalnie dobranej substancji uszczelniającej, np. żywic epoksydowych lub poliuretanowych.

Dobór materiałów iniekcyjnych zależy od rodzaju i zakresu działań prowadzących do odbudowania lub naprawy hydroizolacji, stopnia zawilgocenia lub przeciekania ścian, rodzaju surowca budowlanego, itp. Do iniekcji wykorzystywane są różnego rodzaju żywice poliuretanowe, żele akrylowe, żywice epoksydowe, zaczyny cementowe lub krzemiany. W niektórych przypadkach najskuteczniejszym rozwiązaniem może okazać się odpowiednia kombinacja różnych materiałów uszczelniających do iniekcji.

Również dobór pakerów zależeć będzie od wymaganego efektu. Do iniekcji wysokociśnieniowej wykorzystywane będą raczej pakery stalowe, podczas gdy przy iniekcji niskociśnieniowej wystarczy skorzystać z pakerów plastikowych. Również iniekcje cementowe będą wymagały pakerów stalowych, podczas gdy iniekcje niektórych żywic mogą być przeprowadzone za pomocą pakerów wykonanych z plastiku.

Dzięki odpowiedniemu doborowi materiałów iniekcyjnych oraz pakerów, możliwa jest zarówno iniekcja ciśnieniowa uszkodzeń hydroizolacji i nieszczelności w murach wilgotnych, a nawet przeciekających, jak i uszkodzeń w murach suchych lub przerw roboczych, dylatacji, przejść rurowych, gniazd żwirowych, rys czy pęknięć. Metoda znakomicie sprawdza się w przypadku tworzenia lub odtwarzania izolacji poziomej na styku ściany i płyty fundamentowej.

Wtłaczany pakerami materiał iniekcyjny pozwala wypełnić powstałe uszkodzenia lub przerwy w całym ich przekroju, co zapewnia odpowiednią izolację. Co ważne, wypełniane są zarówno widoczne uszkodzenia, jak i wszelkiego rodzaju drobne i ukryte rysy i pory.

Wykorzystując jako materiały iniekcyjne specjalne preparaty, można dokonywać tzw. iniekcji kurtynowych, wytwarzając brakującą izolację poziomą lub pionową. Iniekcja taka polega na wykonaniu sieci odwiertów o odpowiednich parametrach na całej powierzchni ściany. Ściany lub podłogi zostają przewiercone aż do otaczającego je gruntu. Następnie pod ciśnieniem wtłacza się w te otwory odpowiedni preparat iniekcyjny, np. żele pochodzenia mineralnego. Po iniekcji na styku ściana-grunt powstaje powłoka uszczelniająca, wypełnione zostają również rysy powstałe w zewnętrznej warstwie muru oraz pory w przylegającej glebie. Własności żeli iniekcyjnych sprawiają, że pod wpływem wilgoci warstwa izolacyjna powiększa swoją objętość, tym samym samoistnie się uszczelniając. Tak powstała przepona pozwala stworzyć lub odbudować izolację przeciwwilgociową budynku.

Iniekcje ciśnieniowe można również stosować do wypełniania wszelkiego rodzaju pustek i dylatacji, wzmacniania (klejenia) konstrukcji, kotwienia ścian wykopów, a także stabilizowania gruntu i skał.

Iniekcje ciśnieniowe można przeprowadzać w elementach betonowych, kamiennych, ceglanych, a także na połączeniach tych elementów z elementami stalowymi i żeliwnymi.